W bajkowej krainie, całkiem daleko od nas, ludzi, znajduje się wyjątkowe miejsce, pełne tajemnic i sekretów. Mówi się, że w krainie tej ukryty jest skarb. Nikt nie wie, co to jest i nikt nie wie gdzie. Jest dobrze ukryty, a droga do niego nie jest łatwa. Wielu ludzi próbowało go znaleźć, ale wracali z pustymi rękami.
Czytaj dalej →
W zacisznym miejscu za głębokim lasem stała farma. Wokół niej rozciągały się rozległe pola. Uprawiano na nich ziemniaki i kukurydzę. Na farmie mieszkało kilka zwierząt. Owce były w stodole, duży pies pilnował szopy, konie stały w stajni, a kury i kaczki biegały po podwórku. Stary i mądry rolnik opiekował się nimi wszystkimi. Był już dziadkiem, ale wciąż miał mnóstwo pracy.
Czytaj dalej →
W głębokim, czarnym lesie znajdowała się maleńka wioska. Była ukryta wśród mchu i paproci. Nie można jej było zobaczyć gołym okiem. Można ją było zobaczyć tylko wtedy, gdy ktoś uklęknął, zachował całkowitą ciszę i mocno wpatrywał się w paprocie. Wtedy mógł zobaczyć małą wioskę, w której mieszkały elfy. Było ich kilka.
Czytaj dalej →
Daleko za naszą wioską było małe lotnisko. Stały tam dwa samoloty. Jeden był niebieski, a drugi zielony. Każdy, kto je znał, zawsze nazywał je niebieskim i zielonym.
Czytaj dalej →Za lasem stał duży młyn. Jego koło młyńskie zawsze się kręciło, a młynarz i żona młynarza, którzy tam mieszkali, produkowali mąkę dla całej wsi. Obok młyna znajdował się staw. Jego powierzchnia mieniła się w oddali. Co jakiś czas rozpryskiwała się z niego woda i pojawiał się bąbel, bo w stawie było pełno karpi.
Czytaj dalej →Opowieść, którą zaraz ci przedstawię, wydarzyła się dawno temu. Wtedy na ziemi żyło jeszcze kilka smoków. Żyły spokojnie na ziemi i starały się nie rzucać w oczy. Większość ludzi nawet nie wiedziała o ich istnieniu. Nie pokazywały się ludziom.
Czytaj dalej →Na końcu miasta stał wysoki budynek wielorodzinny. Miał kilka pięter. Ale ostatnie, ósme piętro było inne. Okna na tym piętrze były ozdobione pięknymi kolorowymi zasłonami. Mieniły się we wszystkich kierunkach przy każdym przebłysku światła słonecznego.
Czytaj dalej →Za siedmioma rzekami i siedmioma górami znajdowało się małe królestwo. Otaczało je kilka gęstych lasów. Mieszkali tam mądry król i jego królowa. Razem z nimi mieszkała ich córka – piękna księżniczka o imieniu Elżbieta. Ale nie była zwykłą księżniczką.
Czytaj dalej →Diana była słodką, młodą dziewczyną. Zawsze uśmiechała się jak słońce. Była wysoka, jej długie jasne włosy zawsze były spięte w kucyk, a kiedy się uśmiechała, jej oczy świeciły. Uwielbiała grać na gitarze. I była w tym bardzo dobra. Wymyślała własne piosenki, a potem grała je i śpiewała.
Czytaj dalej →W głębinach oceanu aż do dna rosły piękne koralowce. Były to takie wielobarwne rośliny. Niektóre były większe, inne mniejsze. Były czerwone, żółte, zielone i pomarańczowe. Falowały w wodzie na różne sposoby. W zależności od tego, gdzie płynął prąd. Koralowce były domem dla małych ryb.
Czytaj dalej →Po zimie przychodzi wiosna. Trawa zaczyna się zielenić. Łąki zaczynają obsypywać się kolorowymi kwiatami. Zwierzęta zaczynają budzić się z zimowego snu. Ptaki wracają do nas z ciepłych krajów. Słońce przygrzewa i wszędzie jest cieplej. Czasami niespodziewany ciepły wiosenny deszcz zalewa naszą ziemię.
Czytaj dalej →Na środku zielonej łąki stało drzewo. Widać je było z daleka, ponieważ było ogromne. Jego olbrzymiego pnia nie potrafiłoby objąć 10 dorosłych osób. Co roku pięknie kwitło, a jego korona była tak duża, że z ziemi nie było widać jej końca.
Czytaj dalej →Mały miś, którego wszyscy nazywali Michałek, spacerował po lesie. Nucił sobie do rytmu, podskakiwał tu i tam, obserwował wiewiórki na drzewach, a gdy na leśnej ścieżce leżał duży patyk, odkładał go na bok. Bardzo lubił te spacery. Szedł swoim własnym tempem. Czasami odpoczywał w mchu i cieszył się przyjemnym spokojem, który panował w lesie. Pewnego dnia, kiedy Michałek usiadł przy drzewie podczas takiego spaceru, coś go zaskoczyło.
Czytaj dalej →W zielonej dolinie stał mały budynek. Był to mały domek z białymi oknami i balkonem pełnym kwiatów. Mieszkała w nim Moly. Była dobrą dziewczynką, ale bardzo leniwą. Jej kędzierzawe włosy były zawsze poplątane, ponieważ była zbyt leniwa, aby je rozczesać. Jej policzki były brudne, ponieważ nie chciała się myć. Nigdy nie sprzątała swojego małego świata. Nigdy nie pomagała matce w niczym. Po prostu nie chciała. Była zbyt leniwa.
Czytaj dalej →Daleko za miastem, tam, gdzie nie było domów ani budynków, znajdowała się studnia. Była bardzo głęboka. Woda w niej była cudownie czysta. Na krawędzi studni wisiało wiadro. Można je było opuścić i każdy, kto chciał, mógł zaczerpnąć wody i się napić. Ale nie była to zwykła woda. Studnia też nie była zwyczajna. Była to studnia życzeń i odpowiedzi.
Czytaj dalej →Nad wielkim jeziorem w zupełnej samotności stał piękny domek. Różnił się od innych. Każda jego ściana była pomalowana na zupełnie nietypowy kolor. Wokół drzwi były namalowane kolorowe kwiaty, wokół okien biedronki, na ścianach przejeżdżające konie, a na dachu kwitnące drzewa. Wszystkie obrazy wyglądały jak żywe. Cały domek wyglądał jak z bajki. Ale kto mieszkał w tak pięknym domu? Mieszkała tam malarka Lucynka.
Czytaj dalej →W pewnej ładnej wiosce jeździ kolorowy autobus szkolny. Prowadzi go wesoły kierowca. Kiedy prowadzi, wydaje się, że cały się trzęsie. To dlatego, że przewozi wszystkie dzieci z tej wioski. Gadają, śmieją się i nie mogą usiedzieć w miejscu, ale kierowcy to nie przeszkadza.
Czytaj dalej →Za kilkoma wioskami i kilkoma rzekami był głęboki las. Rosły w nim drzewa iglaste i liściaste. W środku tego lasu znajdowało się koryto do karmienia, a w niewielkiej odległości od niego było miejsce do siedzenia. Rodzaj małego punktu obserwacyjnego, gdzie myśliwy udaje się, aby obserwować zwierzęta i mieć oko na to, co dzieje się w lesie.
Czytaj dalej →Jest sobie pewna piękna łąka. Rosną tam kwiaty o różnych kolorach i zapachach. Trawa jest najbardziej zielona na świecie. Każdy liść i każda roślina, która tam rośnie, wygląda jak z bajki.
Czytaj dalej →Daleko stąd była bajkowa wioska. Dzieci, które w niej mieszkały, chodziły do magicznej szkoły. Szkoła ta miała białe ściany i czerwony dach. Kiedy świeciło słońce, promienie wpadały do klas przez brązowe drewniane okna i chociaż wyglądała jak każda inna szkoła, dzieci uwielbiały tam chodzić. Wiedziały, co czyni ją magiczną.
Czytaj dalej →