Król węży

Dawno, bardzo dawno temu, u jednego złego i chciwego chłopa służyła biedna dziewczyna o imieniu Elenka. Jej skąpy pan kazał jej wykonywać całą pracę, aby nie musiał płacić innym ludziom. Elenka była sierotą, więc musiała znosić wszystko, co chłop lub jego żona wymyślili. Opiekowała się bydłem, sprzątała w domu, krótko mówiąc, robiła, co jej kazali.

Pewnego wieczoru weszła do stajni, aby jak zwykle wydoić krowy. Wtem usłyszała dziwny dźwięk i zauważyła, że coś pełza w kącie. Podeszła bliżej i zobaczyła węża ze złotą koroną na głowie. Po początkowym przerażeniu zauważyła, że wąż patrzy na wiadro mleka.

„Chyba jesteś spragniony, prawda?” powiedziała i nachyliła do niego wiadro. Wąż podpełzł do wiadra i zaczął łapczywie pić. Musiał być bardzo spragniony. Elenka była zadowolona, że pomogła spragnionemu wężowi, chociaż bała się, że zostanie zbesztana. Gospodyni zawsze starannie pilnowała ilości mleka. Ale stało się coś niezwykłego. W wiadrze było nawet więcej mleka niż zwykle! Nawet surowa gospodyni uśmiechała się z zadowoleniem, gdy Elenka przyniosła mleko.

Od tego czasu wąż z koroną przyczołgiwał się do stodoły każdego wieczoru i każdego ranka. Elenka zawsze dawała mu napić się mleka, a dzięki jakiemuś cudownemu czarowi, wszystko, co wąż król wypił, ponownie pojawiało się w wiadrze, a nawet z lekkim dodatkiem. Tak to trwało przez kilka lat, a Elenka w tym czasie dorosła i zamieniła się w prawdzią piękność. Kiedy osiągnęła pełnoletność, spotkała we wsi bardzo miłego chłopca Juliana, który się w niej zakochał. Odbył się ślub. Podczas weselnej uczty nagle, znikąd, przyczołgał się do panny młodej wężowy król. Zrzucił przed nią swoją złotą koronę z głowy i odczołgał się.

Elenka włożyła koronę wężowego króla do sakiewki na pieniądze i w tej chwili zrealizowały się kolejne czary wężowego króla. Wszystkie wydane przez Elenkę pieniądze zawsze ponownie pojawiały się w sakiewce z małą nawiązką. Elenka, choć od dzieciństwa ciężko pracowała i nie zaznała wiele miłości, odtąd nie martwiła się już brakiem pieniędzy i w końcu zaznała prawdziwej miłości ze strony męża Juliana, a później także ich dzieci.