Legendy polskie

Są na tym świecie moce dobre i złe. I diabły, i anioły. I czasem, kiedy spotyka się diabła, on proponuje coś, czego pragniemy, a wtedy trudno mu odmówić.

Dawno, dawno temu granice Polski wyglądały inaczej. I tak niektóre tereny, które teraz należą do Polski, kiedyś były niemieckie. Mapa Polski wyglądała inaczej, a niektóre polskie miasta: Szczecin, Wrocław czy też Gdańsk należały do Niemiec. Tak samo było z Malborkiem.

Dawno, dawno temu, kiedy Miestrzejowice nazywały się Mistrzowie, był w tej miejscowości pewien kasztelan. Przejeżdżając kiedyś konno ulicami, zobaczył młodą dziewczynę, w której natychmiast się zakochał.

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siódmym domkiem i za siódmym zakrętem, a dokładniej to w Lublinie żyła sobie wdowa. Wdowę spotkało wielkie nieszczęście: zły człowiek ją okradł i spalił jej dom.

Dawno, dawno temu, w czasach królów i książąt, kiedy jeszcze Państwo Polskie nie było Polską w kształcie, jaki znamy dziś, żył sobie książę imieniem Bolesław.

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siódmą łąką, na zamku w Czersku rządziła królowa Bona. Szlachetnie urodzona, władała zamkiem i całym królestwem.

Dawno, dawno temu, przed kilkoma wiekami, w Beskidach różne rzeczy się działy. I ponoć, jak legendy mówią, Beskidy pełne były czarownic.

Dawno, dawno temu, kiedy Gdynia była jeszcze małą osadą rybacką, a nie dużym miastem jak dziś, mieszkał sobie w Gdyni rybak imieniem Maciej.

Dawno, dawno temu, kiedy jeszcze Polski nie było na mapie, a na ziemi panowali królowie i książęta, trzech braci: Lech, Czech i Rus wędrowało po świecie, szukając miejsca, w których mogliby osiąść.