Bajki o dinozaurach

Miłość nie narodziła się razem z nami, ludźmi. Miłość istniała na Ziemi od początku świata – bez niej nie byłoby życia.

I tak się kiedyś złożyło, przed milionami milionów lat, że miłość zagościła w sercu nieśmiałego dinozaura o imieniu Alek.

Historia dzieje się dawno dawno temu, za lasami, za górami, gdy wśród nas żyły dinozaury. Jeden z nich o imieniu Bronek miał kłopoty z zabawą w gronie przyjaciół. Aby zrozumieć problem Bronka należy wiedzieć, jaki był jego wygląd. Bronek posiadał długą szyję, która sięgała nad korony drzew i jeszcze dłuższy ogon. Wszyscy mówili, że Bronek to Brachiozaur i żeby zrozumieć jak wygląda można wyobrazić sobie żyrafę. 

Dawno, dawno temu, w prehistorycznym świecie żył dinozaur Henryk. Miał on już 342 lata. Od 319 był szczęśliwym i kochającym mężem dinozaurzycy Alicji. Uwielbiali ze sobą spędzać czas. Doczekali się 10 małych dinozaurów, a każdy z nich psocił za młodu jeszcze więcej od drugiego. Cała rodzina żyła ze sobą bardzo blisko, bo wiedzieli, że gdy będą trzymać się razem, to pokonają wszelkie problemy, a tych było niemało.

Na zielonej polance w dość wietrzny dzień dwa małe tyranozaury – brat Leoś i siostra Jolka – bawiły się ze sobą. Zabaw nie było końca, a oni wciąż wymyślali coś nowego. Bawili się już w berka, w chowanego, grali w piłkę, szukali skarbów, a nawet śpiewali razem piosenki. Dinozaurom wciąż było jednak mało.

Pewnego słonecznego dnia dinozaur Adaś postanowił wyjść z jaskini i pobawić się na dworze. Adaś był jeszcze małym dinozaurem, dlatego też jego mama zawsze powtarzała mu przed wyjściem, by nie oddalał się zbyt daleko od domu i był ostrożny. Adaś wyszedł więc z jaskini i zaczął spacerować w okolicy, w której zawsze się bawił.