Czerwony Kapturek

Pewnego razu była sobie mała dziewczynka, która mieszkała ze swoją mamą bardzo blisko lasu. Dziewczynka została nazwana Czerwonym Kapturkiem z powodu czerwonego płaszczyka z kapturem, który podarowała jej babcia. Bardzo go lubiła i nosiła go wszędzie.

Matka mówiła jej, żeby nie rozmawiała z nieznajomymi, a ona robiła to, co jej kazano. Zawsze, gdy wysyłano ją na spotkanie, uważała, żeby nie rozmawiać z obcymi.

Pewnego dnia jej babcia zachorowała. Matka wysłała więc Czerwonego Kapturka, aby dziewczynka dostarczyła kosz owoców i lekarstw babci, która mieszkała głęboko w lesie, żeby poczuła się lepiej. Matka poleciła jej, aby trzymała się ścieżki i trzymała się z dala od obcych.

Czerwony Kapturek pospieszył w głąb lasu, śpiewając podczas spaceru do domu babci. Po drodze głodny zły wilk zauważył Czerwonego Kapturka i ucieszył się na swój obiad.

Podszedł do niej i Czerwony Kapturek zapomniał o poleceniu matki. Wilk zapytał, dokąd się tak spieszy.

Bajka dla dzieci Czerwony Kaptur
Czerwony Kapturek, Annie I.

– Idę do domu mojej babci w lesie. Jest bardzo chora i potrzebuje trochę owoców i lekarstw, żeby poczuć się lepiej – odpowiedział Czerwony Kapturek.

Zły wilk uśmiechnął się do siebie. Teraz będzie miał dwa obiady. Zjadłby dziewczynkę i jej babcię. Czerwony Kapturek nie wiedział o tym planie złego wilka.

Zły wilk powiedział Czerwonemu Kapturkowi, że powinna zabrać ze sobą kwiaty dla babci. Powiedział, że kwiaty poprawią jej samopoczucie.

Dziewczynka była zachwycona i pobiegła po kwiaty dla babci. Wilk pospieszył się i poszedł do domu babci. Udawał, że jest Czerwonym Kapturkiem.

Zapukał do drzwi i czekał na odpowiedź.

– Kto jest u drzwi? – zapytała babcia.

– Babciu, to ja, Czerwony Kapturek – odpowiedział wilk.

– Och, kochanie. Wejdź do środka. Zdejmij kapelusz i wejdź – powiedziała babcia. Nie wiedziała, że to był zły wilk.

Zły wilk wszedł i poszedł prosto do pokoju babci. Ona leżała na swoim łóżku. Wilk rzucił się na nią i ją pożarł.

Zły wilk włożył ubranie babci i udawał, że nią jest. Położył się do łóżka babci i czekał na Czerwonego Kapturka.

Wkrótce po zebraniu kwiatów Czerwony Kapturek pobiegła do domu babci. Zobaczyła, że drzwi są otwarte i zawołała babcię, ale nie było odpowiedzi.

Zmartwiła się o babcię i pospiesznie wbiegła do środka.

– Babciu! – wołała wielokrotnie, ale nadal nie było odpowiedzi.

Kiedy dotarła do pokoju babci, zobaczyła babcię śpiącą na łóżku. Babcia wyglądała zupełnie inaczej. Miała duże uszy, ogromne zęby, ogromne stopy i ręce, była bardzo duża. Dziewczynka nie wiedziała, że to zły wilk.

Nagle zły wilk wyskoczył z łóżka i pożarł ją. Zły wilk nie był już głodny. Po bardzo sycącym obiedzie postanowił się zdrzemnąć.

Wkrótce obok domu babci przechodził myśliwy. Znał babcię bardzo dobrze i zdziwił się, gdy zobaczył jej otwarte drzwi.

– Babciu! – zawołał, ale nie było żadnej odpowiedzi. Wszedł do środka i udał się do pokoju babci. Ze zdziwieniem zobaczył w łóżku babci złego wilka, którego szukał.

„Musiał zjeść babcię” – pomyślał. Otworzył brzuch złego wilka i znalazł tam babcię i Czerwonego Kapturka.

Zły wilk przestraszył się i uciekł.  Czerwony Kapturek dał babci swoje owoce i lekarstwa i byli szczęśliwi. Nikt nie wiedział, co się stało ze złym wilkiem, ale nikt już o nim więcej nie słyszał.

4.2/5 - (57 votes)

Wstaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *