Dawno, dawno temu granice Polski wyglądały inaczej. I tak niektóre tereny, które teraz należą do Polski, kiedyś były niemieckie. Mapa Polski wyglądała inaczej, a niektóre polskie miasta: Szczecin, Wrocław czy też Gdańsk należały do Niemiec. Tak samo było z Malborkiem.
Zamek w Malborku był zamkiem Zakonu Krzyżackiego i pod niemieckim znajdował się panowaniem. Był to zamek obronny, najznakomitszy ze wszystkich okolicznych zamków krzyżackich. Dzięki swojej przemyślanej konstrukcji nigdy też nie został zdobyty przez najeźdźców. Jego budowa trwała wiele, wiele lat.
I tak w murach zamku w Malborku kryło się wszystko do życia wówczas potrzebne. Była też kaplica, a na wieży kościoła zamontowano majestatyczną, ponadośmiometrową figurę Matki Boskiej, pięknie mozaiką ozdobioną.
I architekci, i wykonawcy, i wszyscy zebrani, którzy projektowali, ozdabiali i montowali figurę, zgodnie stwierdzili: dopóki figura Matki Boskiej jest na zamku w Malborku, zamek będzie niezdobyty i przez Niemców będzie zarządzany.
Figura Matki Boskiej miała moc uzdrawiającą. Pielgrzymowali do niej strapieni, chorzy i cierpiący. Dawała nadzieję, czyniła cuda, chroniła przed złymi mrokami.
Była najpiękniejszą rzeźbą, jaka kiedykolwiek była na Zamku w Malborku.
– O Pani nasza, Orędowniczko nasza, miej nas w opiece! – modlili się do figury wszyscy Krzyżacy, słudzy i rycerze.
Mijały lata, a lata zamieniały się w stulecia. Różni władcy rządzili na Zamku w Malborku, zawsze jednak byli to władcy pochodzenia niemieckiego. Aż nadeszła wojna światowa. Na skutek bombardowania lotniczego zamek uległ kompletnemu zniszczeniu; wszędzie były gruzy i zgliszcza; także figura Matki Boskiej spadła z wieży i uległa uszkodzeniu.
Po wojnie zaś Malbork przeszedł z rąk niemieckich w ręce polskie. Przeznaczenie się dokonało.
