Dawno temu, kiedy jeszcze nie było państw tak jak dzisiaj, za siedmioma górami, za siedmioma lasami, za siódmym pagórkiem, w krainie Goplan był sobie Piast. Piast mieszkał w skromnej chacie z żoną Rzepichą i synem Ziemowitem.
Piast był kołodziejem — zajmował się tworzeniem drewnianych wozów i kół. Swoją pracę wykonywał rzetelnie i dokładnie, co doceniali wszyscy ludzie w okolicy.
A czasy to były trudne. W krainie Goplan rządził okrutny Popiel. Był to władca bardzo surowy dla swoich poddanych. Wymagał płacenia dużych podatków i stosował okrutne kary. Krążyły nawet słuchy, że Popiel dopuścił się otrucia wszystkich osób, które zagrażały jego pozycji na dworze.
Pewnego dnia w domu Piasta odbyły się postrzyżyny – rytuał związany z tym, że Ziemowit skończył siedem lat i przechodził spod opieki mamy pod opiekę ojca. Z tej okazji zaproszono wszystkich mieszkańców okolicy.
– Szanowni, dzisiaj jest szczególny dzień, jedzcie, pijcie i radujcie się! – mówił Piast do swoich gości.
Goście się radowali: jedli, pili i tańczyli. A impreza trwała kilka dni. Wciąż przychodzili nowi goście, lecz ani jedzenia, ani picia dla nikogo nie zabrakło.
Uroczystość była bardzo udana i wieść o niej rozeszła się po całej okolicy.
Tymczasem mieszkańcy mieli już dosyć rządów Popiela i wspólnymi siłami obalili jego rządy. Powstało pytanie, kto powinien być nowym władcą.
Mając na uwadze pracowitość, zaradność i gospodarność Piasta, mieszkańcy to jego wybrali na następcę Popiela. Wraz z Ziemowitem i Rzepichą Piast przeprowadził się na zamek, aby sprawować rządy nad okolicą.
Lata mijały. Ziemowit dorósł, a kiedy już Piast nie miał siły ani zdrowia, to on objął władzę na tronie. Korona władcy była odtąd przekazywana z ojca na syna. A rodzina Piasta, Rzepichy i Ziemowita jest uznawana za początek rodu Piastów – pierwszych władców Polski.
