W pewnej wiosce żyła żaba. Mieszkała w studni, głębokiej i zimnej, ale uważała ją za swój zamek. Tam żaba skakała i pluskała się, a wieczorem głośno kumkała. Była sama, ale całkowicie szczęśliwa. Nie mogła zrozumieć, dlaczego inne zwierzątka nie chcą mieszkać w studni.
Dlatego często się z nich naśmiewała i przechwalała, że nikt nie ma lepszego mieszkania niż ona. Tego z kolei nie rozumiały inne zwierzątka. Czy ktoś z nich chciałby mieszkać sam w zimnej i ciemnej studni?
Pewnego razu żaba wyśmiewała się z lisicy. Ta postanowiła, że pokaże żabie, jak wygląda świat poza studnią. Niech zobaczy, jak pięknie jest także gdzie indziej. Przecież istnieje tyle innych miejsc, które warto zobaczyć poza jedną starą studnią.
– Cześć, żabko. – zawołała lisica do studni. – Podobno masz najlepszy zamek na świecie i jesteś najszczęśliwszą żabą na świecie.
– No jasne. – odpowiedziała żaba i nadęła się dumą. – Chcesz zwiedzić? Sama zobaczysz, że mojej studni nic się nie równa.
– Tak, rzeczywiście, ładna studnia. Ale powinnaś przyjść zobaczyć las, w którym mieszkam. Są tam zielone drzewa, kolorowe kwiaty i mnóstwo zwierząt, które żyją tam szczęśliwie razem. Na pewno by ci się tam spodobało. – kusiła lisica żabę.
Żaba się jednak przestraszyła. Nigdy nie wystawiła nosa ze studni, nic innego nie znała.
– Co jeśli się zgubię? Albo coś mi się stanie? – martwiła się żaba.
– Nie bój się. Ja cię ochronię i cały czas będę z tobą. – obiecała lisica.
I tak żaba dała się przekonać lisicy i wyruszyła z nią do lasu. Tam żabka była całkowicie oszołomiona. Widziała piękne drzewa, słońce, które prześwitywało przez gałęzie, liście, ptaki i inne zwierzęta, które tam żyły. Lisica pokazała jej także strumyk i różne kwiaty. Żaba nie mogła wydobyć z siebie ani słowa. Tak bardzo zachwyciło ją piękno życia w lesie. Jeszcze bardziej się zdziwiła, gdy usłyszała śmiech zadowolonych zwierzątek, które tam razem psociły.
Żaba teraz patrzyła, jak zwierzątka są naprawdę szczęśliwe. A przecież do tej pory myślała, że szczęście oznacza mieć swoją studnię. Nagle zdała sobie sprawę, że przyjaźń, przygoda i miłość są o wiele ważniejsze niż tylko jedna ciemna i zimna studnia.
Kiedy żaba z lisicą wróciły do studni, żaba podziękowała.
– Dziękuję, lisico, że otworzyłaś mi oczy i pokazałaś mi świat. Teraz widzę, że jest znacznie większy niż moja studnia. Jest w nim tyle piękna. Te doświadczenia, które dziś zebrałam, są niesamowite.
Lisica była zadowolona, że żaba się czegoś nauczyła i że wycieczka jej się podobała.
Żaba wróciła do swojej studni, ale już nie była taka sama jak wcześniej. Już nikogo nie wyśmiewała, ani nie przechwalała się swoją studnią. Teraz często chodziła do lasu do zwierzątek, aby się z nimi bawić i przeżywać nowe przygody. Studnia wciąż była jej domem, jednak teraz już wiedziała, że to nie jest cały świat. Żabka była naprawdę szczęśliwa i swoim szczęściem nie musiała się już nikomu chwalić. Do dziś przy studni wita inne zwierzątka i opowiada im swoją historię. Chce, aby i inni znaleźli swoje szczęście.
