W wysokich skałach mieszkał smok. Był ogromny. Miał dużą paszczę, a w niej mnóstwo ostrych zębów. Jego ogon był długi i silny, a kiedy nim machał, wszystko wokół drżało – prawie jak w trakcie trzęsienia ziemi. Ten smok był jednak w czymś jeszcze inny od reszty…
Czytaj dalej →
Wieczorem, gdy wszyscy już śpią, małe wróżki wylatują ze swoich kryjówek i odwiedzają nasze domy. Szukają dziecięcych pokoików i wkradają się do nich po cichu przez okna. Wślizgują się pod poduszki i sprawdzają, czy nie ma tam jakiegoś wyrwanego zęba. Nie zawsze jest to jednak dla nich proste. Nie zawsze udaje im się zabrać znaleziony ząbek ze sobą. Czasami po prostu jest to niemożliwe, tak jak to miało miejsce ostatniej nocy.
Na samym końcu miasta, tam gdzie zaczynają się już lasy i pola, stoi mały domek. Mieszka w nim dziewczynka o imieniu Wiktoria. Chodzi już do drugiej klasy. Jej blond włosy zawsze pięknie błyszczą w słońcu, a w jej niebieskich oczach migoczą magiczne iskry.
Czytaj dalej →
W głębokim lesie, między paprociami i gęstymi, wysokimi krzakami, mieszkał Heniek. Był to straszny, zielony ludzik. Nosił podarte ubrania, które wyglądały jakby miał na sobie tylko łachmany. Na głowie miał kapelusz zrobiony z liści i uschniętych gałęzi, a na nogach nie nosił nic – chodził boso. Wyglądał jak straszydło.
Czytaj dalej →
Máša i niedźwiedź wyruszyli do lasu, aby posłuchać, jak ptaszki pięknie śpiewają. Niedźwiedź chciał nauczyć Mášę, jak rozpoznać ptaka po śpiewie. Usiedli na kamieniu ogrzanym przez słońce i słuchali.
Czytaj dalej →
Pewnego dnia pani Zającowa poprosiła Maszę i niedźwiedzia, czy mogliby zaopiekować się dwoma małymi urwisami – małymi zajączkami, które spokojnie spały w wózku. Máša i niedźwiedź się zgodzili. To będzie łatwe, przecież śpią. A zanim się obudzą, ich mama wróci z zakupów.
Czytaj dalej →
Tego dnia Máša miała imieniny. Dostała od mamy piękny pierścionek z kolorowym kamieniem. Bardzo jej się podobał i od razu poszła go pokazać niedźwiedziowi.
Czytaj dalej →
Była ciepła jesień, słońce świeciło, a Máša z niedźwiedziem poszli bawić się do lasu.
Czytaj dalej →
Była sobie dziewczynka, która miała na imię Máša. Mieszkała na skraju lasu w jedynym domku w okolicy. Dlatego było jej przykro, że nie ma tam żadnych przyjaciół. Mimo to potrafiła cieszyć się ze zwierzątkami na podwórku.
Czytaj dalej →
W jednym stawie żyli żabie tatusiowie i żabie mamusie. A oni mieli swoje żabie dzieci. Ponieważ chcieli, aby ich dzieci były mądre, wysyłali je do żabiej szkoły. Żabia szkoła to było miejsce na powierzchni stawu, gdzie gęsto rozrosła się lilia wodna. Każda żabka siadała na jednym liściu lilii wodnej i słuchała pani nauczycielki.
Czytaj dalej →
Za miastem, tuż obok skał, rozciągał się duży staw. Woda w nim była głęboka, pływało tam kilka karpi i sumów, wokół skakało kilka żabek, a na samym dnie stawu mieszkał wodnik. Był to bardzo miły zielony ludzik. Dbał o ryby, sprzątał w stawie, aby było tam ładnie i czysto, i pilnował, aby nikomu nic się nie stało w pobliżu stawu. Nie raz nawet uratował komuś życie.
Czytaj dalej →
W lesie nastała susza. Od wielu dni nie było widać ani jednej deszczowej chmury, a słońce paliło mocniej niż zwykle. Zwierzątka chowały się w cieniu sosen, a gdy robiło się zbyt gorąco, biegały ochłodzić się w strumieniu. Ale wielki upał nie był ich jedynym zmartwieniem. Brak deszczu oznaczał większe ryzyko pożaru. I niestety, najgorsze obawy się potwierdziły – w sosnowym lesie wybuchł ogień.
Czytaj dalej →
Daleko na zachodzie, w westernowym miasteczku, mieszkała młoda dziewczyna. Nazywała się Julka. Była odważną i dzielną dziewczyną. Zawsze miała splecione dwa warkocze, a na głowie nosiła swój ulubiony kowbojski kapelusz. W tym miasteczku każdy mieszkaniec jeździł na koniu, a Julka również miała swojego wiernego towarzysza – pięknego, brązowego ogiera z białą plamką w kształcie serca na czole.
Czytaj dalej →
Za siedmioma skałami i siedmioma górami znajduje się niedźwiedzi las. Już po nazwie pewnie zgadujesz, że mieszkają tam tylko niedźwiedzie. Małe i duże. Mieszkają tam w dużych rodzinach. Robią wszystko razem.
Czytaj dalej →
Zuzia była uroczą dziewczynką, która mieszkała w pobliskiej wiosce. Włosy miała jasne jak słońce, a oczy brązowe jak kasztany. Najchętniej nosiła kwieciste sukienki. Uwielbiała kwiaty wszelkiego rodzaju. Dlatego codziennie chętnie chodziła na łąkę. Obserwowała ich piękne kolory, patrzyła, jak obracają się za słońcem i jak kołyszą się na wietrze.
Czytaj dalej →