Monika P.

Za kilkoma lasami i kilkoma polami był staw. Pływało na nim kilka lilii wodnych, a wokół rosły trzciny. Z trzcin wydobywały się regularne dźwięki. „Rege, rege, kum, kum”. Takie rechotanie oznaczało, że przy stawie kłócą się dwie żaby. Nazywały się Hop i Skok. Byli to dwaj żabi bracia. Od dłuższego czasu mieszkali nad stawem. W ciągu dnia chowały się przed słońcem w trzcinach, a wieczorem kładły się na lilii wodnej, by rechotać swoją piosenkę na dobranoc. Ludzie mieszkający nad stawem tak się do tego przyzwyczaili, że nie mogli bez rechotania spać. Jednak pewnego wieczoru coś było inaczej.

Pewnego razu, wiele, wiele lat temu pewien człowiek postanowił posadzić drzewo. Wybrał piękną łąkę w pobliżu miasta, wykopał dołek i zasadził w nim małe drzewko. Dbał o nie i codziennie chodził je sprawdzać. Drzewo pięknie rosło i rosło. Mężczyzna był z tego zadowolony, więc zasadził kolejne, a potem jeszcze jedno. Po chwili w miejscu tym było tyle drzew, że rozrosły się w mały las. Zaczęły w nim mieszkać zwierzęta. Na przykład ptaki, wiewiórki i borsuki. Wszyscy mieszkańcy miasta cieszyli się, że mają tak piękny kawałek przyrody w pobliżu miasta. Uwielbiali chodzić do lasu. Ale pewnego dnia zwierzęta prawie straciły las.

Za spiczastą górą i zimowymi lasami leżało małe, ale piękne królestwo. Mieszkała w nim urocza księżniczka z rodzicami. Księżniczka była bardzo piękna. Jej długie, jasne włosy lśniły jak słońce. Jej oczy były niebieskie jak kryształowa fontanna, a uśmiech najpiękniejszy na całym świecie. Była też bardzo życzliwa i miała dobre serce. Król i królowa byli z niej bardzo zadowoleni i kochali ją ponad wszystko.