Była sobie piękna królewna Francesca. Miała długie blond włosy, które każdego dnia były myte, pielęgnowane i czesane przez jej służącą. Życie Francescy było jak w bajce. Jej ojciec był królem Saferno, rządził tą krainą od dawna. Był on dobrym królem troszczącym się o swoich mieszkańców i podwładnych. Umiał karać, ale też był sprawiedliwy, co było doceniane przez wszystkich.
Francesca miała już 17 lat i była przyzwyczajona do życia w luksusie i tego, że wszystko jest za nią robione. Przynoszono jej posiłki, wożono karocą, dbano o jej piękne włosy oraz o nią samą tak, jak było to tylko możliwe. Było to dla niej wygodne, ale jednak też demoralizujące. Francesca nie potrafiła niczego ugotować, nie wiedziała co to znaczy posprzątać pokój ani ofiarować swój czas dla kogoś.
-„Królewno, a co będzie, jeżeli nas nie będzie?” – rzekła poddana Maria
-„Och Mario, zawsze byłaś, jesteś i będziesz przy mnie” – odpowiedziała pewnym głosem Francesca
Życie w zamku było dla niej łatwe, ale już wtedy Maria wiedziała, że gdy zabraknie poddanych, to Francesca może sama sobie nie poradzić. I tak też się stało. Francesca miała już 20 lat i nadal nie była zamężna, co jak na tamte czasy było czymś niespotykanym.
-„Jakby tutaj znaleźć męża, skoro nie umiem gotować, sprzątać i poza moim wyglądem nie jestem w stanie nic zaoferować?” – z wyraźnym rozczarowaniem w głosie powiedziała Francesca
Wiedziała, że nie będzie to takie proste. Postanowiła jednak się zmienić. Poprosiła swoje sługi o lekcje gotowania. Słudzy prędko przystąpili do nauki księżniczki. Wszelkie tajniki sztuki kulinarnej łapała bardzo szybko. Pozostało jej jeszcze tylko nauczyć się sprzątać, prać i wykonywać wszystkie te rzeczy, które robią wszystkie panie domu.
-„Ach, nieżle mi idzie, prawda?” – oczekiwała pochwały łasa na nie księżniczka
-„Oczywiście księżniczko!” – z dumą powiedziała Maria
Wiedziała, że Francesce się to przyda, by zostać dobrą żoną, która zatroszczy się o swojego męża. Minęło pół roku nauki, która miała sprawić, że Francesca będzie potrafiła żyć bez pomocy innych, by w przyszłości poradzić sobie w życiu, gdyby miało zabraknąć całego luksusu. Jej szczęście przyszło bardzo szybko, bo poznała pewnego księcia Gerwazego, który zachwycił się jej umiejętnościami kulinarnymi. Wzięli ślub i mieli wiele dzieci, a Francesca cały czas miała w głowie te lekcje, które dostała od swoich sług. Były jej bardzo potrzebne i pokazały, że trzeba cały czas uczyć się nowych rzeczy, by poradzić sobie w życiu.
